Jujur
éta Penting
Bel sakola géus berbunyi, siswa-siswi SMA Rimba Madya Bogor kaluar
ti kelasna séwang-séwang. Djabar, Regi, Elsha, Febri balik opatan, tanpa di
ngahaja sabot di jalan manggihan hiji barang. Alatan geremet Djabar ngahampiri
barang kasebut.
Djabar :
“Ari éta naon ? Barang rongsokan jigana, pan bisa kuring jual
ka Regi,
hehe”
Regi, Elsha,
Febri : “hayooooo,,,......”
Regi : “Ari éta naon ?”
Elsha : “Dompet ? Dompet
saha ?”
Febri : “Timana anjeun
nemuna ?”
Regi : “Iraha nemuna ?”
Djabar : “Naon sih? nanya
hiji-hiji atuh, bingung atuh kuring tembalna,
kuring ngan nemu ieu
dompet di dieu, kuring oge teu terang
dompet saha, kuring buka
waé teu acan.”
Febri : “Buka atuh cepetan!”
Djabar : “Enya enya
sakedap.”
Sasarengan : “Wahhh aya acis na.”
Regi : “Aya KTP na yeuh,
landian kartu pelajar!”
Elsha : “Muhun jigana KTP nu
boga dompet ieu ?”
Febri : “Enya alamatna da
teu laér ti dieu yuk urang balikeun.”
Regi : “Teu kedah, jieun
naon urang balikeun toh teu aya untungna
keur urang.”
Djabar : “Mending
urang paké acis ieu jieun kaperluan urang. Urang
pikeun
babarengan, kumaha ?”
Elsha : “Henteu ah, gélo
anjeun, ieu kan dahar hak jelema.”
Febri : “Ku maha lamun
jelema na bingung ngan nyari dompetna ?”
Djabar : “Saha nu nitah
caroboh coba? Dompet ieu pan geus jadi milik
Urang.”
Regi : “Jadi terserah
urang daek make nu jieun naon.”
Elsha : “Engges ah, yuk Feb
urang balik sient dosa.”
Febri : “Hayu Sha.”
Regi : “Cepetan atuh
buka lila pisan.”
Djabar : “Enya sabar euisina
aya 800 rébu.”
Regi : “Jadina anjeun
400 rébu urang ogé 400 rébu.
Fitria : “Eh eta teh naon
?”
Djabar : “Acis urang.”
Fitria : “Teu mungkin mana
aya kolotna méré budakna acis loba.”
Regi : “Henteu-henteu
ieu lain acis urang tapi acis nemu di jalan.”
Djabar : “Regi anu nyuruh
urang, tadina hayang urang balikeun
tapikecap Regi teu perlu.”
Fitria :’ Yuk urang indit
balikeun ieu dompet ka jelemana.”
Regi : “Assslamulaikum.”
Anggun : “Waalaikumsalam.”
Djabar : “Naha ieu
bener imahna Anggun?”
Anggun : “Enya aya naon nya ?”
Fitria : “Kuring Fitria,
ieu Regi, jeung Djabar kuring tiluan kadieu
ngambalikeun dompet ieu.”
Anggun :” Dompet ? tanggoan
sakedap kuring cek tiheula, wah enya
dompet kuring leungit
hatur nuhun aranjeun geus mulangleun
ieu dompet.”
Regi : “Eta geus
kawajiban urang.”
Djabar : “Enya bener.”
Anggun : “Hatur nuhun nya.”
Fitria : “Enya sami-sami.”
Jelema bohong boga rasa sieun tapi jelema jujur ngan boga hiji nyaéta
sieun ka pange Allah SWT. Jelema teu jujur orientasi na sajongjonan tapi jelema
jujur ngabogaan oreintasi hiji ka mangsa hareup!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar